(86) Ορφικός ύμνος Όνειρου (θυμίαμα αρώματα)

Εσένα προσκαλώ, ώ μακάριε, με τα μεγάλα πτερά, ώ Όνειρε ωλοκληρωμένε, συ ο αγγελιαφόρος εκείνων, πού μέλλουν να γίνουν, μεγάλε προφήτη των ανθρώπων διότι εσύ επέρχεσαι σιωπηλός κατά την ησυχίαν του γλυκού ύπνου και φωνάζεις (ομιλείς) στις ψυχές των ανθρώπων και συ ο Βίος διεγείρεις το μυαλό τους (τους ξυπνάς το μυαλό),
και τους στέλλεις κρυφά στον ύπνο τους τάς γνώμας των θεών καί άφωνος φανερώνεις στις ψυχές τίς κοιμισμένες τα μέλλοντα να συμβούν είς εκείνους τους ανθρώπους, των οποίων ο καλός νους συμβαδίζει προς την εύσέβειαν των θεών, ώστε πάντοτε το καλόν μάλλον, προκαθορισθέν δια των γνωμών των θεών να ειδοποιής και να καθοδηγής με τέρψεις τον βίον των ανθρώπων, πού ησθάνθησαν εκ των προτέρων χαράν να έχουν δε ανακούφιση από τα κακά, καθώς ίδιος ο θεός θα τους ειπη δια να διαλύσουν με προσευχάς και θυσίας την οργήν των βασιλέων διότι το τέλος των ευσεβών ανθρώπων είναι πάντοτε γλυκύτερον.
Εις τους κακούς όμως ανθρώπους δεν είναι δυνατόν να φανέρωση την μελλοντικήν ζωήν των το δράμα του ονείρου (ο Όνειρος) ως άγγελος κακών έργων, δια να ημπορέσουν να εύρουν (οι κακοί Ανθρωποι) την απαλλαγήν από τα δεινά (τα κακά) πού έρχονται.
Αλλά σε παρακαλώ, ώ μακάριε, να μας έξαγγέλλης τα μηνύματα των θεών, ώστε να μας πλησιάζης πάντοτε με ορθάς κατά πάντα γνωμας και να μη μας φανερώνης σημεία δυσάρεστα.

 

Κικλήσκω σε, μάκαρ, τανυσίπτερε, οὖλε Ὄνειρε, ἄγγελε μελλόντων, θνητοῖς χρησμωιδὲ μέγιστε· ἡσυχίαι γὰρ ὕπνου γλυκεροῦ σιγηλὸς ἐπελθών, προ<σ>φωνῶν ψυχαῖς θνητῶν νόον αὐτὸς ἐγείρεις, καὶ γνώμας μακάρων αὐτὸς καθ᾽ ὕπνους ὑποπέμπεις,   σιγῶν σιγώσαις ψυχαῖς μέλλοντα προφαίνων, οἷσιν ἐπ᾽ εὐσεβίηισι θεῶν νόος ἐσθλὸς ὁδεύει, ὡς ἂν ἀεὶ τὸ καλὸν μέλλον, γνώμηισι προληφθέν, τερπωλαῖς ὑπάγηι βίον ἀνθρώπων προχαρέντων, τῶν δὲ κακῶν ἀνάπαυλαν, ὅπως θεὸς αὐτὸς ἐνίσπηι εὐχωλαῖς θυσίαις τε χόλον λύσαντες ἀνάκτων. εὐσεβέσιν γὰρ ἀεὶ τὸ τέλος γλυκερώτερόν ἐστι, τοῖς δὲ κακοῖς οὐδὲν φαίνει μέλλουσαν ἀνάγκην ὄψις ὀνειρήεσσα, κακῶν ἐξάγγελος ἔργων, ὄφρα μὴ εὕρωνται λύσιν ἄλγεος ἐρχομένοιο. ἀλλά, μάκαρ, λίτομαί σε θεῶν μηνύματα φράζειν, ὡς ἂν ἀεὶ γνώμαις ὀρθαῖς κατὰ πάντα πελάζηις μηδὲν ἐπ᾽ ἀλλοκότοισι κακῶν σημεῖα προφαίνων.