(50) Ορφικός ύμνος Λύσιου ληναίου

Ακουσε, μακάριε, υιέ του Διός. Βάκχε πού έχεις σχέσιν με το πατητήρι (των σταφυλιών), με τις δύο μητέρες γέννημα πολυενθύμητον ένδοξε, θεέ πού απολυτρώνεις.
Σύ είσαι το ιερό βλαστάρι, ώ εύιε Βάκχε, πού γεννήθηκες κρυφά το καλοθρεμμένο συ δίδεις πολλούς καρπούς και αυξάνεις τον καρπόν, πού μας παρέχει μεγάλην χαράν, συ διαρρηγνύεις την γήν, (καί αυξάνεις τα Φυτά πού μας φέρουν καρπούς), πού έχεις σχέσιν με τα πατητήρια, πού βγάζουν το κρασί είσαι μεγαλοδύναμος καί ποικιλόμορφος ενεφανίσθης εις τους ανθρώπους ως ιατρικόν (ως θεραπευτικόν μέσον), πού καταπαύει τους πόνους, ως ιερόν άνθος, ως χαρά για τούς ανθρώπους, πού αγαπούν τον χωρίς λύπες βίον εσύ θωπεύεις και έχεις ωραίαν κόμην απολυτρώνεις, έχεις μανίαν, όταν κρατής τον θύρσον είσαι θορυβώδης, βακχικός, ευχάριστος εις όλους, εις όσους ανθρώπους και θεούς θέλεις να φανερώνεσαι.
Τώρα σε προσκαλώ να έλθης εις τους μύστας με γλυκύτητα και να φέρης καλούς καρπούς.

 

Κλῦθι, μάκαρ, Διὸς υἷ᾽, ἐπιλήνιε Βάκχε, διμάτωρ, σπέρμα πολύμνη<σ>τον, πολυώνυμε, λύσιε δαῖμον, κρυψίγονον μακάρων ἱερὸν θάλος, εὔιε Βάκχε, εὐτραφές, εὔκαρπε, πολυγηθέα καρπὸν ἀέξων, ῥηξίχθων, ληναῖε, μεγασθενές, αἰολόμορφε, παυσίπονον θνητοῖσι φανεὶς ἄκος, ἱερὸν ἄνθος χάρμα βροτοῖς φιλάλυπον, † ἐπάφιε, καλλιέθειρε, λύσιε, θυρσομανές, βρόμι᾽, εὔιε, πᾶσιν ἐύφρων, οἷς ἐθέλεις θνητῶν ἠδ᾽ ἀθανάτων † ἐπιφαύσκων νῦν σε καλῶ μύσταισι μολεῖν ἡδύν, φερέκαρπον.