(26) Ορφικός ύμνος Γαίας (θυμίαμα, παν σπέρμα πλην κυάμων και αρωμάτων )

Ώ θεά Γαία, συ ή μητέρα των μακαρίων θεών και των θνητών ανθρώπων, πού τρέφεις τα πάντα και δίδεις τα πάντα, πού φέρεις είς πέρας την ωρίμασιν των καρπών και τα πάντα θανατώνεις, πού βοηθείς την αύξησιν (των καρπών) καί παράγεις καρπούς και είσαι γεμάτη από ωραίες εποχές είσαι ο θρόνος του αθανάτου κόσμου, ώ κόρη πολυποίκιλε, πού κυοφορείς πολύμορφον καρπόν με τα επιλόχια κοιλοπονήματα ώ αθάνατη, πολυσέβαστη με τα βαθειά στέρνα, με την ευτυχισμένη μοίρα πού χαίρεσαι στις γλυκόπνοες χλόες, εσύ ή θεά με τα πολλά άνθη χαίρεσαι με τις βροχές, καί γύρω από σε περιστρέφεται ένας πολυποίκιλτος κόσμος από αστέρια, (που κινείται) από την διαρκώς ρέουσαν φύσιν καί από δυνατά ρεύματα. Αλλά συ ή μακαρία θεά, είθε να αύξησης
τους καρπούς, πού μας δίδουν πολλήν εύχαρίστησιν καί να έχης ευμενή καρδιά μαζί με ευτυσμένες εποχές.

 

Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα, αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥραισι βρύουσα, ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη, ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ, ἀιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν᾽, ὀλβιόμοιρε, ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαῖμον, ὀμβροχαρής, περὶ ἣν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων εἱλεῖται φύσει ἀενάωι καὶ ῥεύμασι δεινοῖς. ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα, † σὺν ὀλβίοισιν † ἐν ὥραις.

                                                 ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΦΥΣΑΙΩΣ - ΓΑΙΑΣ