(63) Ορφικός ύμνος Δικαιοσύνης (θυμίαμα λίβανον)

Ώ συ ή δικαιότατη μεταξύ των θνητών, ή πολυευτυχισμένη, η περιπόθητη, πού χαίρεσαι πάντοτε με τους ανθρώπους δια την ισότητα, πολύτιμε, καλότυχη, συ ή Δικαιοσύνη ή πολυένδοξη, πού με καθαρές πάντοτε γνώμες κρίνεις τα πρέποντα, και έχεις ακεραίαν την συνείδησιν διότι συ πάντοτε τιμωρείς όλους, όσοι δεν προσήλθαν κάτω από τον ιδικόν σου ζυγόν (την ζυγαριά σου.), αλλά είναι άστατοι και παρεκκλίνουν ακόρεστα στις βαρείες πλάστιγγες· συ είσαι χωρίς επαναστάσεις (ήσυχη), φίλη των πάντων, αγαπάς τάς διασκεδάσεις αξιέραστη, χαίρεσαι στην ειρήνη και ποθείς τον σταθερόν βίον.
Διότι πάντοτε μισείς το επί πλέον (την πλεονεξίαν) και χαίρεσαι εις την ισότητα. Διότι σε σένα ή γνώσις της αρετής έχει άριστον τέλος.
Άκουσε με θεά, και τσάκιζε δικαίως την κακίαν των ανθρώπων, δια να πορεύεται (να προχωρή) εν ισορροπία πάντοτε ό καλός βίος των θνητών ανθρώπων, οι οποίοι τρώγουν τον καρπόν της γης, και όλων των ζώων όσα τρέφει εις τους κόλπους της ή γη ή θεά μητέρα, και ό πόντιος θαλάσσιος Ζευς.

 

Ὦ θνητοῖσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποθεινή, ἐξ ἰσότητος ἀεὶ θνητοῖς χαίρουσα δικαίοις, πάντιμ᾽, ὀλβιόμοιρε, Δικαιοσύνη μεγαλαυχής, ἣ καθαραῖς γνώμαισ<ιν> ἀεὶ τὰ δέοντα βραβεύεις, ἄθραυστος τὸ συνειδὸς ἀεί· θραύεις γὰρ ἅπαντας, ὅσσοι μὴ τὸ σὸν ἦλθον ὑπὸ ζυγόν, † ἀλλ᾽ ὑπὲρ αὐτοῦ † πλάστιγξι βριαραῖσι παρεγκλίναντες ἀπλήστως· ἀστασία<σ>τε, φίλη πάντων, φιλόκωμ᾽, ἐρατεινή, εἰρήνηι χαίρουσα, βίον ζηλοῦσα βέβαιον· αἰεὶ γὰρ τὸ πλέον στυγέεις, ἰσότητι δὲ χαίρεις· ἐν σοὶ γὰρ σοφίη ἀρετῆς τέλος ἐσθλὸν ἱκάνει. κλῦθι, θεά, κακίην θνητῶν θραύουσα δικαίως, ὡς ἂν ἰσορροπίαισιν ἀεὶ βίος ἐσθλὸς ὁδεύοι θνητῶν ἀνθρώπων, οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσι, καὶ ζώιων πάντων, ὁπόσ᾽ ἐν κόλποισι τιθηνεῖ γαῖα θεὰ μήτηρ καὶ πόντιος εἰνάλιος Ζεύς.