Του Ωκεανού προσκαλώ την νύμφην την γαλανομμάτα Τηθύν την βασίλισσα, με τους κυανούς πέπλους πού κυματίζουν ωραία και πού χτυπιέται γύρω από την γη από τις γλυκόπνοες αύρες, και σπάζει μεγάλα κύματα στους αιγιαλούς και στους βράχους, και είναι γαλήνια στους αίθριους απαλούς δρόμούς συ ευφραίνεσαι με τα καράβια, είσαι τροφός θηρίων και διανύεις υγράς πορείας (Ο δρυμός σου είναι εις την θάλασσαν) (θαλάσσιος) είσαι ή μητέρα της Κύπριδος και μητέρα των μαύρων σύννεφων και κάθε πηγής των νυμφών, πού είναι γεμάτη από νερά άκουσε με, ώ πο-λυσέβαστη, και είθε να προσέλθης ευμενής βοηθός, αποστέλλουσα, συ ή μακαριά, ούριον άνεμον εις τα καράβια, πού τρέχουν σε ευθεία κατεύθυνσι.
Ὠκεανοῦ καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν, κυανόπεπλον ἄνασσαν, ἐύτροχα κυμαίνουσαν, αὔραις ἡδυπνόοισι πατασσομένην περὶ γαῖαν. θραύουσ᾽ αἰγιαλοῖσι πέτρηισί τε κύματα μακρά, εὐδίνοις ἁπαλοῖσι γαληνιόωσα δρόμοισι, ναυσὶν ἀγαλλομένη, θηροτρόφε, ὑγροκέλευθε, μήτηρ μὲν Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ἐρεβεννῶν καὶ πάσης πηγῆς νυμφῶν νασμοῖσι βρυούσης· κλῦθί μου, ὦ πολύσεμνε, καὶ εὐμενέουσ᾽ ἐπαρήγοις, εὐθυδρόμοις οὖρον ναυσὶν πέμπουσα, μάκαιρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου