Καλώ τον μέγιστον βασιλέα της αιωνίας γης τον καλότυχο Κορύβαντα τον πολεμικόν πού κανείς δεν ημπορεί να τον αντιμετωπίσει, τον νυκτερινόν Κούρητα, πού καταπαύει τους τρομερούς φόβους· αυτόν πού έρχεται βοηθός των φαντασμάτων, τον Κορύβαντα πού περιπλανάται εις την έρημον τον ποικιλόμορφον άνακτα, τον θεόν με τάς δύο φύσεις, τον πολύμορφον. τον ερυθρόν ωσάν το αίμα, αυτόν πού σφάχθηκε από δύο αδελφούς εσένα πού κατά τάς γνώμας της Δηούς άλλαξες το αγνόν σώμα σου και εις την θέσιν του έβαλες την θηριοειδή μορφήν μαύρου δράκοντος άκουσε, μακάριε, τάς φωνάς μου και απόδιωξε την φοβεράν οργήν και κατάπαυσε τα φαντάσματα της ψυχής, πού είναι προϊόντα της καταπληκτικής ανάγκης.
Κικλήσκω χθονὸς ἀενάου βασιλῆα μέγιστον, Κύρβαντ᾽ ὀλβιόμοιρον, Ἀρήιον, ἀπροσόρατον, νυκτερινὸν Κουρῆτα, φόβων ἀποπαύστορα δεινῶν, φαντασιῶν ἐπαρωγόν, ἐρημοπλάνον Κορύβαντα, αἰολόμορφον ἄνακτα, θεὸν διφυῆ, πολύμορφον, φοίνιον, αἱμαχθέντα κασιγνήτων ὑπὸ δισσῶν, Δηοῦς ὃς γνώμαισιν ἐνήλλαξας δέμας ἁγνόν, θηρότυπον θέμενος μορφὴν δνοφεροῖο δράκοντος· κλῦθι, μάκαρ, φωνῶν, χαλεπὴν δ᾽ ἀποπέμπεο μῆνιν, παύων φαντασίας, ψυχῆς ἐκπλήκτου ἀνάγκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου