Στα έργα των αρχαίων συγγραφέων αναφέρονται διάφορα αγάλματα του Αθηναίου Ευκλείδη και του Μεσσήνιου Δημοφώντα.
Το άγαλμα του Ευκλείδη βρισκόταν στο ναό της Βούρας, στην Αχαΐα, το άγαλμα του Δημοφώντα στο ναό της Μεγαλούπολης.
Ο Φειδίας και οι μαθητές του δεν μπορούσαν να μην ασχοληθούν με την αναπαράσταση των δυο αυτών θεοτήτων στα αετώματα του Παρθενώνα.
Γενική είναι η άποψη πως η Δήμητρα και η Κόρη εικονίζονται σ’ ένα σύμπλεγμα στα ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα: οι δυο θεές, όμοια ντυμένες, κάθονται σε τετράγωνα σκαμνιά, χωρίς ερεισίνωτο.
Η Κόρη ακουμπάει το αριστερό της χέρι στον ώμο της μητέρας της.
Στην ίδια εποχή ανήκει πιθανότατα και το φημισμένο «Ανάγλυφο της Ελευσίνας».
Ο νεότερος του Φειδία, κατά ένα περίπου αιώνα, ο Πραξιτέλης, ο περίφημος αγαλματοποιός της Ελλάδας, έπλασε κατά πως λένε, πέντε διαφορετικά αγάλματα της Δήμητρας: αλλού η θεά είναι μοναχή, αλλού μέσα σε συμπλέγματα.
Μάλιστα ο τύπος που δημιούργησε άσκησε αποφασιστική επίδραση στις κατοπινές αναπαραστάσεις της μητέρας της Κόρης.
Τα χαρακτηριστικά του τύπου αυτού είναι η νεανική συχνά όψη της θεάς, που η έκφρασή της είναι περισσότερο ανθρώπινη από την έκφραση των άλλων μεγάλων θεοτήτων.
Στο Λούβρο υπάρχει ένα αναθηματικό ανάγλυφο, όπου η θεά Δήμητρα έχει ως κάλυμμα του κεφαλιού της τον «κάλαθο» και κρατάει στο δεξί χέρι της όχι στάχυα, αλλά μια κούπα.
Το κολοσσιαίο άγαλμα του Καπιτώλιου, όπου το βρήκαν πάνω στον Αβεντίνο λόφο το 1750 και πίστεψαν στην αρχή πως ήταν άγαλμα της Ήρας, αποδείχτηκε πως είναι άλλος τύπος της μητέρας Δήμητρας.
Οι ειδικοί αναγνώρισαν τον τύπο αυτόν σε πολυάριθμα αντίγραφα.
Το άγαλμα της Villa Albani της Ρώμης προκάλεσε τη διχογνωμία των μελετητών.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για τη Δήμητρα κι άλλοι για την Κόρη.
Την ίδια αβεβαιότητα συναντούμε σχετικά με δύο αγάλματα του Μουσείου της Νεάπολης, που θυμίζουν στο σύνολό τους το άγαλμα της Villa Albani.
Η Δήμητρα εικονίζεται τις περισσότερες φορές καθισμένη.
Το βλέπουμε τούτο π.χ. στο άγαλμα της γλυπτοθήκης Jacobsen της Κοπεγχάγης, που κατά πάσα πιθανότητα είναι αντίγραφο ενός αγάλματος του 5ου π.Χ. αιώνα.
Επίσης εικονίζεται καθισμένη και η «Δήμητρα της Κνίδου», που άλλωστε αναγνωρίζεται ως το τελειότερο άγαλμα της θεάς απ’ όσα γνωρίζουμε.
Στο Μουσείο της Νεάπολης υπάρχει ένα άγαλμα της Κόρης, που το όμορφο νεανικό της κεφάλι θυμίζει το κεφάλι της Αφροδίτης και της Άρτεμης.
Μάλιστα, ξαναβρίσκουμε το ίδιο κεφάλι χαραγμένο σε πολλά νομίσματα, ιδιαίτερα σε ένα τρίδραχμο των Συρακουσών.
Επίσης σώθηκαν αρκετές τερακότες, όπου εικονίζονται οι δυο θεές άλλοτε μονάχες, άλλοτε μέσα σε συμπλέγματα, που προέρχονται από την Πραινέστη και την Καμάρινα.
Η Δήμητρα και η Κόρη εικονίζονται και σε ερυθρόμορφα αγγεία, κυρίως στη σκηνή της αναχώρησης του Τριπτόλεμου, μάλιστα, δεν είναι πάντα βέβαιο ποια είναι η μια και ποια η άλλη.
Συνήθως, η Δήμητρα είναι εκείνη που δίνει τα στάχυα στον Τριπτόλεμο, ενώ η Κόρη κρατάει στα χέρια της πυρσούς.
Οι ειδικοί πιστεύουν πως αναγνώρισαν την Περσεφόνη με το σύζυγό της Άδη στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα.
Είναι γνωστό πως η Περσεφόνη εικονιζόταν συχνά στα αγγεία της νότιας Ιταλίας ως βασίλισσα του Κάτω Κόσμου, όπως και στις ρωμαϊκές σαρκοφάγους.
Οι μυθολογικές σκηνές όπου η Περσεφόνη παίζει ένα ρόλο και τις βλέπουμε πιο συχνά, είναι εκείνες της αρπαγής της νεαρής θεάς και της επιστροφής της στο φως της μέρας.
Την πρώτη από τις σκηνές αυτές τη βρίσκουμε πάλι σε πολλά αγγεία και νομίσματα, σε τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, όπως και σε ανάγλυφα σαρκοφάγων.
Η επιστροφή ή «άνοδος» της νεαρής θεάς, εικονίζεται σε πολλά αγγεία και νομίσματα της Λαμψάκου και της Ελαίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου