(20) Ορφικός ύμνος Διός αστραπέως (θυμίαμα λιβανομάνναν)

Προσκαλώ τον μέγαν, τον άγνόν, πού δυνατά βροντά, τον oνομαστόν, τον αέριον τον φλογερον, πού συγκλονίζει με το πυρ αυτόν πού λάμπει στον αέρα.πού αστράφτει εις το φως των νεφών με φωνήν πού τρέχει με iσχυρόν κρότον, πού προκαλεί φρίκη (ανατριχίλα), εσέ τον πάρα πολύ ωργισμένον τον αγνόν θεον τον αστραφτερόν
Δια, τον γεννήτορα των πάντων, τον μέγιστον βασιλέα, αυτόν παρακαλώ να μας φέρη με ευμένειαν γλυκύτατον τέλος του βίου.

 

Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον, ἀέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἀεροφεγγῆ, ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αὐδῆι, φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν, ἀστραπαῖον Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγι  στον, εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.