ΠΑΝΘΕΙΣΜΟΣ - ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΣ - ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΝΘΕΙΣΜΟΣ
==========

Προέρχεται από τις λέξεις «παν» και «Θεός».

Και τα δύο μαζί εννοούν ότι «τα πάντα είναι Θεός».

Ο Πανθεϊσμός χαρακτηρίζεται από την τέλεια απουσία δόγματος και η αναφορά στο Θείο γίνεται ως το Όλον, το Ένα, το Αθάνατο, το
Υπάρχον, ή απλά Φύση.

Αυτό το Ένα δεν έχει όνομα (μερικές μάλιστα Πανθεϊστικές θρησκείες το αναφέρουν ως «το Ανώνυμο με τα χίλια ονόματα»), γένος, ανθρώπινα
χαρακτηριστικά, μορφή και γενικά δεν μπορεί να κατανοηθεί με το Πνεύμα παρά μόνο με την Ψυχή.

Είναι αυτό που κινεί τα πάντα και που κινείται από αυτά, αυτό που βρίσκεται μέσα αλλά και γύρω από τα πάντα, αυτό που δημιούργησε τα
πάντα και δημιουργήθηκε από αυτά, που επηρεάζει και επηρεάζεται από τα πάντα.
===

ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΣ
===========

Ο Πολυθεϊσμός έχει κάποιο δογματικό προσανατολισμό οποίος όμως είναι πολύ γενικός και καθόλου ειδικός.

Οι Πολυθεϊστές πιστεύουν σε περισσότερες από 1 Θεότητες, οι οποίες όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαιρέσεις του Θείου.

Δηλαδή, όλες μαζί και μαζί με όλα τα έμψυχα και άψυχα, δημιουργούν το Ένα, το Όλον, το Αθάνατο, το Υπάρχον.

Οι Θεότητες αυτές καλύπτουν την ανθρώπινη ανάγκη να συλλάβουμε μια μορφή, ένα όνομα, ένα χαρακτηριστικό, κάτι που ο Πανθεϊσμός
δεν το προσφέρει, και μπορούν να χαρακτηριστούν ως «μεσάζοντες».

Παράδειγμα

φαντάσου το Θείο σαν ένα τεράστιο δέντρο με χιλιάδες κλαδιά και δισεκατομμύρια φύλλα:

ο κορμός αντιπροσωπεύει την «καρδιά» Του, το κέντρο Του, κάθε κλαδί αντιπροσωπεύει μια Θεότητα, κάθε
φύλλο έναν άνθρωπο, ένα ζώο, ένα αντικείμενο, και όλα μαζί δημιουργούν το δέντρο.

Το σε ποιο «κλαδί» βρίσκεσαι δεν έχει απολύτως καμία σημασία, μιας και όλα είναι προεκτάσεις
του «κορμού», αλλά εσύ, ως μικρό «φυλλαράκι», δεν μπορείς να δεις τον κορμό, παρά μόνο μερικά από τα
κλαδιά, οπότε και σε αυτά απευθύνεσαι για να επικοινωνήσεις με τον κορμό ...;
==

ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ
==========

Η λέξη «παγανισμός» προέρχεται από την λατινική λέξη «paganus» που σημαίνει «άνθρωπος της υπαίθρου».

Στην αρχαία Ρώμη, χρησιμοποιούσαν αυτήν την λέξη για όσους ζούσαν έξω από την Ρώμη, στην επαρχία, και
αργότερα, όταν άρχισε να ανθίζει ο Χριστιανισμός, την χρησιμοποιούσαν για αυτούς που εξακολουθούσαν να
πιστεύουν στους αρχαίους Θεούς.

Τα χαρακτηριστικά των Παγανιστικών θρησκειών είναι ότι:

Δεν υπάρχουν ναοί, αλλά ναός είναι η ίδια η Φύση.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένο δόγμα, πέραν της αντίληψης ότι το Θείο δεν είναι κάτι ξέχωρο από εμάς, αλλά
είμαστε κομμάτι Του και είναι κομμάτι μας, και αυτό δεν ισχύει μονάχα για τους ανθρώπους, αλλά για τα
πάντα, είτε έμψυχα είτε άψυχα, επομένως τα πάντα είναι ιερά και άξια σεβασμού.

Χωρίς να υπάρχει δόγμα, είναι λογικό να μην υπάρχει και προσηλυτισμός.

Οι Παγανιστές όχι μόνο δεν θα προσηλυτίσουν ποτέ κανένα, αλλά απεχθάνονται και όσους το κάνουν.

Η φύση της θρησκείας - Λατρείας είναι τέτοια που αγκαλιάζει όλες τις θεοφιλοσοφίες σαν εξίσου σεβαστές.

Δεν υπάρχουν πνευματικοί ηγέτες.

Η επαφή του πιστού με το Θείο και η καθοδήγησή του από Αυτό είναι άμεση χωρίς «μεσολαβητές».

- Όποιες κι αν είναι οι Θεϊκές μορφές που αντιλαμβάνεται ο καθένας, έχουν τον κοινό παράγοντα ότι δεν
μπορούν να χαρακτηριστούν ούτε καλόβουλες ούτε κακόβουλες.

Ο Παγανισμός αντιλαμβάνεται το κακό και το καλό σαν τις 2 πλευρές του ιδίου «νομίσματος» που χαρακτηρίζει τα πάντα.

Δεν υπάρχει δηλαδή απόλυτο κακό όπως δεν υπάρχει απόλυτο καλό, και γι αυτό το λόγο οι Θεότητες, οι εκφράσεις δηλαδή
του Θείου, δεν μπορούν να διαχωριστούν σε καλόβουλες και κακόβουλες, αλλά στην ένωση και των δύο.

Αποσκοπούν στην απόλυτη εναρμόνιση με την φύση.