Φιλόσοφος καλείται ο κατανοήσας τον σκοπόν της υπάρξεώς του ως ΕΓΩ και ότι η γνώσις του αγαθού παντός πράγματος έγκειται εις την εκπαίδευσιν
και εις την εκλέπτυνσιν των διανοητικών του δυνάμεων.
Ο φιλόσοφος ερευνά, αναλύει, καταμετρά, σπουδάζει τας ιδιότητας των εις την Φύσιν υπαρχόντων αντικειμένων, επιμελείται την πρόοδον των κοινωνιών,
υποθάλπει την αλήθειαν, την καθιστά καθολικόν νόμον εις πάντας και διδάσκει ότι η αλήθεια είναι το κέντρον πέριξ του οποίου πρέπει να περιστρέφεται π
ας άνθρωπος και δι’ αυτής να αναγνωρίζει την καταγωγήν των άλλων ανθρώπων και εν συνεχεία να ζητή την καθολικήν τελειότητα, ή οποία επιτυγχανομένη δίδει
εις πάντας τα κεκτημένα υπό της Φύσεως προνόμια.
Ο φιλόσοφος σπουδάζει τας ατελείας των ανθρωπίνων ΕΓΩ, αναζητά την αιτίαν των και υπολογίζων καθοδηγεί τους ατελείς εις την πρόοδον.
Δι’ αυτής του της ενεργείας εκμηδενίζει τας ανθρωπίνας αδυναμίας εκ των οποίων απορρέουν αι έριδες, ο εγωϊσμός, η φιλαυτία, το ατομικόν
συμφέρον και το μέγιστον πάντων το τυραννικόν πνεύμα, το οποίον καθιστά την ανθρωπότητα ως αγέλην μηδέν γνωρίζουσαν και φερομένην ανερμάτιστον
υπό της ισχύος των πραγμάτων.
Ο φιλόσοφος προσμετρά το μέγεθος και την επιρροήν ενός έργου επί της ανθρωπίνης προόδου, υπολογίζει τας μεταβολάς των ανθρωπίνων σκέψεων, καταμετρά το
έδαφος επί του οποίου το ανθρώπινον σώμα δύναται να βαδίσει αναλόγως της αντοχής του και κατόπιν εργάζεται, δίδων εις αυτό την ανάλογον τροφήν της οποίας
η αφομοίωσις δύναται να ωφελήσει τηv ανθρωπίνην ψυχήν.
Ο φιλόσοφος αφού πρώτον γνωρίσει την αιτίαν και τα αποτελέσματα της δημιουργίας των ΕΓΩ, υπολογίζει ποίων μέσων έχουν ανάγκην, δίδει την ανάλογον ελευθερίαν,
νομοθετεί νόμους των οποίων η εκτέλεσις επαφίεται εις αυτόν, καταπολεμά νόμους αδίκους και παρέχει όλα τα μέσα διά των οποίων οι άνθρωποι θα δύνανται να
διακρίνουν μεταξύ ωφελίμων και μη ωφελίμων κοινωνικών νόμων.
Ο φιλόσοφος σπουδάζει την Φύσιν και τας λειτουργίας της, ταυτίζει την δράσιν της ανθρωπότητος αναλόγως της εξελίξεως των δυνάμεών της με τους φυσικούς νόμους,
ποθεί διακαώς την συσχέτισιν των φυσικών νόμων με τους κοινωνικούς και διδάσκει ότι το κατά Φύσιν Ζειν είναι έργον λογικών όντων.
Ο φιλόσοφος αναζητά εις τας λειτουργίας των φυσικών νόμων τα εξ αυτών προκύπτοντα αποτελέσματα και δια τoυ τρόπου αυτού καθιστών τους υπολογισμούς του σαφείς
και ακριβείς δύναται να εργάζεται παρασκευάζων κοινωνικούς νόμους αξίους λογικών όντων.
Ο φιλόσοφος ευρίσκεται απανταχού της Φύσεως, οι οφθαλμοί της ψυχής του παρακολουθούν και τας ελαχίστας λειτουργίας παντός υποκειμένου και αντικειμένου αυτής και
δια του τρόπου αυτού καθίσταται γνώστης των μυστηρίων της Ζωής και Κινήσεως, νόμων των οποίων την εν γένει λειτουργίαν δεν έχει ακόμη κατανοήσει η ανθρωπότης.
Ο φιλόσοφος παρακολουθεί την εξέλιξιν των ανθρωπίνων ΕΓΩ, την παραβάλει με την εξέλιξιν των ουσιών της Φύσεως, διακρίνων εκ της παραβολής ταύτης την εις ΕΓΩ
συγκεντρωθείσαν δύναμιν της Φύσεως και καθίσταται γνώστης της δημιουργίας πάσης συνειδήσεως δρώσης εις την Φύσιν.
Ο φιλόσοφος δέχεται ως αφηρημένας τας δοξασίας της ανθρωπότητος περί παντός πράγματος και Θεοτήτων, μέχρις ότου κατορθώσει και αντιληφθεί ιδίοις όμμασι πως έχουν
και ποία η ιδιότης και η επιρροή εκάστης, αναζητών δε ευρίσκει τας ουσίας των, και κατά την ανάλυσιν των οποίων διαβλέπει τας ιδιαιτέρας δυνάμεις των.
Ο φιλόσοφος ερευνά πάσαν προσωπικότητα εις οιανδήποτε μορφήν και υπόστασιν και αν ευρίσκεται, εξετάζει την καταγωγήν, την αφετηρίαν και την ιδιότητα της και δια
του τρόπου αυτού δύναται vα γνωρίζει εκάστης μορφής την βαθμίδα εις την οποίαν ανήκει, επεξηγών εις τους άλλους το φαινόμενον των ΕΓΩ των εις την Γην ευρισκομένων
εις διαφόρους υποστάσεις και βαθμίδας.
Ο φιλόσοφος τηρεί εις την διάνοιάν του πάσας τας αvτιλήψεις και ανακεφαλαιώνει τας γνώσεις του συμπτύσσων αυτάς εις βαθμόν απλουστάτης και συγκεκριμένης εκφράσεως,
ούτως ώστε να επιβοηθεί τους άλλους, διότι η μακρά ανάλυσις κατά την εξωτερίκευσιν των γνώσεών του καθίσταται δύσκολος εκ του λόγου ότι δεν δύναται να ομιλήσει
αναλυτικώς περί όλων ως εκ του μικρού χρονικού διαστήματος το οποίον έχει εις την διάθεσίν του.
Ο φιλόσοφος εκπαιδεύει τας ψυχικάς του δυνάμεις ώστε να δύνανται αυταί να αντεπεξέρχονται κατά πάσης επιρροής και προλήψεως αι οποίαι όταν εισχωρήσουν εις αυτάς
φθείρουν τας ανθρώπινας δυνάμεις.
και εις την εκλέπτυνσιν των διανοητικών του δυνάμεων.
Ο φιλόσοφος ερευνά, αναλύει, καταμετρά, σπουδάζει τας ιδιότητας των εις την Φύσιν υπαρχόντων αντικειμένων, επιμελείται την πρόοδον των κοινωνιών,
υποθάλπει την αλήθειαν, την καθιστά καθολικόν νόμον εις πάντας και διδάσκει ότι η αλήθεια είναι το κέντρον πέριξ του οποίου πρέπει να περιστρέφεται π
ας άνθρωπος και δι’ αυτής να αναγνωρίζει την καταγωγήν των άλλων ανθρώπων και εν συνεχεία να ζητή την καθολικήν τελειότητα, ή οποία επιτυγχανομένη δίδει
εις πάντας τα κεκτημένα υπό της Φύσεως προνόμια.
Ο φιλόσοφος σπουδάζει τας ατελείας των ανθρωπίνων ΕΓΩ, αναζητά την αιτίαν των και υπολογίζων καθοδηγεί τους ατελείς εις την πρόοδον.
Δι’ αυτής του της ενεργείας εκμηδενίζει τας ανθρωπίνας αδυναμίας εκ των οποίων απορρέουν αι έριδες, ο εγωϊσμός, η φιλαυτία, το ατομικόν
συμφέρον και το μέγιστον πάντων το τυραννικόν πνεύμα, το οποίον καθιστά την ανθρωπότητα ως αγέλην μηδέν γνωρίζουσαν και φερομένην ανερμάτιστον
υπό της ισχύος των πραγμάτων.
Ο φιλόσοφος προσμετρά το μέγεθος και την επιρροήν ενός έργου επί της ανθρωπίνης προόδου, υπολογίζει τας μεταβολάς των ανθρωπίνων σκέψεων, καταμετρά το
έδαφος επί του οποίου το ανθρώπινον σώμα δύναται να βαδίσει αναλόγως της αντοχής του και κατόπιν εργάζεται, δίδων εις αυτό την ανάλογον τροφήν της οποίας
η αφομοίωσις δύναται να ωφελήσει τηv ανθρωπίνην ψυχήν.
Ο φιλόσοφος αφού πρώτον γνωρίσει την αιτίαν και τα αποτελέσματα της δημιουργίας των ΕΓΩ, υπολογίζει ποίων μέσων έχουν ανάγκην, δίδει την ανάλογον ελευθερίαν,
νομοθετεί νόμους των οποίων η εκτέλεσις επαφίεται εις αυτόν, καταπολεμά νόμους αδίκους και παρέχει όλα τα μέσα διά των οποίων οι άνθρωποι θα δύνανται να
διακρίνουν μεταξύ ωφελίμων και μη ωφελίμων κοινωνικών νόμων.
Ο φιλόσοφος σπουδάζει την Φύσιν και τας λειτουργίας της, ταυτίζει την δράσιν της ανθρωπότητος αναλόγως της εξελίξεως των δυνάμεών της με τους φυσικούς νόμους,
ποθεί διακαώς την συσχέτισιν των φυσικών νόμων με τους κοινωνικούς και διδάσκει ότι το κατά Φύσιν Ζειν είναι έργον λογικών όντων.
Ο φιλόσοφος αναζητά εις τας λειτουργίας των φυσικών νόμων τα εξ αυτών προκύπτοντα αποτελέσματα και δια τoυ τρόπου αυτού καθιστών τους υπολογισμούς του σαφείς
και ακριβείς δύναται να εργάζεται παρασκευάζων κοινωνικούς νόμους αξίους λογικών όντων.
Ο φιλόσοφος ευρίσκεται απανταχού της Φύσεως, οι οφθαλμοί της ψυχής του παρακολουθούν και τας ελαχίστας λειτουργίας παντός υποκειμένου και αντικειμένου αυτής και
δια του τρόπου αυτού καθίσταται γνώστης των μυστηρίων της Ζωής και Κινήσεως, νόμων των οποίων την εν γένει λειτουργίαν δεν έχει ακόμη κατανοήσει η ανθρωπότης.
Ο φιλόσοφος παρακολουθεί την εξέλιξιν των ανθρωπίνων ΕΓΩ, την παραβάλει με την εξέλιξιν των ουσιών της Φύσεως, διακρίνων εκ της παραβολής ταύτης την εις ΕΓΩ
συγκεντρωθείσαν δύναμιν της Φύσεως και καθίσταται γνώστης της δημιουργίας πάσης συνειδήσεως δρώσης εις την Φύσιν.
Ο φιλόσοφος δέχεται ως αφηρημένας τας δοξασίας της ανθρωπότητος περί παντός πράγματος και Θεοτήτων, μέχρις ότου κατορθώσει και αντιληφθεί ιδίοις όμμασι πως έχουν
και ποία η ιδιότης και η επιρροή εκάστης, αναζητών δε ευρίσκει τας ουσίας των, και κατά την ανάλυσιν των οποίων διαβλέπει τας ιδιαιτέρας δυνάμεις των.
Ο φιλόσοφος ερευνά πάσαν προσωπικότητα εις οιανδήποτε μορφήν και υπόστασιν και αν ευρίσκεται, εξετάζει την καταγωγήν, την αφετηρίαν και την ιδιότητα της και δια
του τρόπου αυτού δύναται vα γνωρίζει εκάστης μορφής την βαθμίδα εις την οποίαν ανήκει, επεξηγών εις τους άλλους το φαινόμενον των ΕΓΩ των εις την Γην ευρισκομένων
εις διαφόρους υποστάσεις και βαθμίδας.
Ο φιλόσοφος τηρεί εις την διάνοιάν του πάσας τας αvτιλήψεις και ανακεφαλαιώνει τας γνώσεις του συμπτύσσων αυτάς εις βαθμόν απλουστάτης και συγκεκριμένης εκφράσεως,
ούτως ώστε να επιβοηθεί τους άλλους, διότι η μακρά ανάλυσις κατά την εξωτερίκευσιν των γνώσεών του καθίσταται δύσκολος εκ του λόγου ότι δεν δύναται να ομιλήσει
αναλυτικώς περί όλων ως εκ του μικρού χρονικού διαστήματος το οποίον έχει εις την διάθεσίν του.
Ο φιλόσοφος εκπαιδεύει τας ψυχικάς του δυνάμεις ώστε να δύνανται αυταί να αντεπεξέρχονται κατά πάσης επιρροής και προλήψεως αι οποίαι όταν εισχωρήσουν εις αυτάς
φθείρουν τας ανθρώπινας δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου